O książce: 2017 / Zapach był obrzydliwie chemiczny, a w ustach wyraźnie wyczuwalny był kwaśny smak, jakby odgryzał plasterek cytryny. Jednocześnie pomieszczenie wypełniło się lekką mgiełką o matowoszarym kolorze. Jurij Niestierow początkowo patrzył smutno na działający laptop. Choć Yuri był jednym z najlepszych młodych informatyków w mieście, rozumiał hardware na poziomie manekinów i w pierwszej chwili pomylił się ze swoim narzędziem pracy. Jednak od razu zdałem sobie sprawę, że laptop, nawet jeśli spaliła się w nim jakaś płyta główna, nie powinien tak śmierdzieć. Chcąc mieć pewność co do swoich wniosków, pochylił się w stronę urządzenia i wziął głęboki oddech. Gdyby laptop miał być przykryty miedzianą umywalką, smród obok musiałby się nasilić. Ale nie wzmocniło się. CO BYŁO DO OKAZANIA...